"Bu filmi yaparken, bir sürü şeyi anlamaya başladım. Örneğin neden birini sevemediğimi. Ya da neden birinin beni sevemediğini. Neden terk edildiğimi. Ya da neden bu kokuları, bu yerleri, bu insanları böylesine özlediğimi." Tamer El Said (Yönetmen)
Yasadiginiz sehrin son günleri oldugunu düsünün. Yok oluyor. Ve siz izliyorsunuz.
Bir şeyi kaybetmek, kaybetmeyi acısını duyarak beklemek, daha kaybetmeden özlemek üzerine bir film bu. Khalid, kendisine Kahire'de yeni bir ev bulmak zorunda, ama baktığı evler olacak gibi değil. Aynı zamanda, üzerinde çalıştığı belgeseli bitirmeye çalışıyor; yeni çekimler yapıyor, tekrar kurguya oturuyor ama elindeki malzeme bir araya gelmiyor, film tamamlanamıyor. Üstelik annesi ölüm döşeğinde, kız arkadaşı ise şehri terk etmek üzere. Arka planda grevler, İslamcı yürüyüşler, güçlenen muhafazakârlık ve kaos. 2009'da çekilen Şehrin Son Günlerinde aslında bir kurmaca film olsa da, insanın içini acıtan bir şekilde belgesel hissi veriyor. Çünkü filmin asıl başkarakteri Kahire; şehrin son günlerini yaşıyor olmasının ağırlığı ve derin hüznü de son derece gerçek. Bu filmi en iyi Kahire'yi bilenlerin anlayacağını söyleyenler var. Oysa hayatınızda kendinizi herhangi bir şehre ait hissettiyseniz ve bu aidiyet duygusunu korumanın tek yolunun o şehri terk etmek olduğunu hissettiyseniz, Şehrin Son Günlerinde'de bir araya gelen sesler, anlar, yüzler, kalabalıklar, duygular ve politik atmosfer kalbinizi parçalayacaktır.
2016 BERLIN, LONDON, CHICAGO, CPH PIX
Mısırlı yönetmen Tamer El Said, Kahire Üniversitesi'nde Gazetecilik bölümünü bitirdikten sonra, Sinema Yüksek Enstitüsü'nde film yönetmenliği eğitimi aldı. El Said, kendi filmlerini çekmeye başlamadan önce reklam sektöründe çalıştı. Yazıp yönettiği On a Monday (2005) adlı kısa filmi El Said'in adını festivallerde duyurdu. Şehrin Son Günlerinde (2016) yönetmenin ilk uzun metraj filmi.
